Regla número 1: Todos vimos ao mundo cheos de aspiracións á felicidade e ao goce e conservamos a insensata esperanza de realizalas, ata que o destino atrápanos e móstranos finalmente que nada é noso. A experiencia ensínanos que a felicidade é pura quimera, e mentres só cabo escapar da dor. Por que habería de ser necio procurar o goce do presente como o único seguro?
Regla número 2: Evitar a envexa. Sabemos cuán cruel e implacable é a envexa e, con todo, esforzámosnos/esforzámonos sen cesar en suscitala nos demais. Por que?
Regla número 4: Resumiríaa en: contén as túas pretensións nos límites do que posúes.
Regla número 5: A medida da dor, ou da súa ausencia, está no noso interior e non nas circunstancias externas, de modo que evitar ilusións ou comparacións injustificadas prepara o teu ánimo para entender o conxunto da túa vida con ecuanimidad inalterable.
Regla número 6: Facer con boa vontade o que se pode e ter a vontade de soportar o sufrimento inevitable.
Regla número 7: Reflexionar a fondo sobre unha cousa antes de emprendela e unha vez levada a cabo non angustiarse cos resultados, senón desprenderse plenamente do asunto.
Regla número 10: Sométeche á razón si queres sometelo todo.
Regla número 12: Nada será tan provechoso como comportarse de xeito non rechamante e falar moi pouco cos demais, pero moito consigo mesmo.
Regla número 13: Cando esteamos alegres, non debemos pedirnos permiso para iso coa pregunta de si temos motivo para estalo.
Regla número 14: A sabedoría da vida baséase nunha xusta proporción entre a atención que prestamos ao presente e ao futuro, para que a unha non poida estropear á outra.
Regla número 18: En todas as cousas que afectan ao noso benestar e malestar, as nosas esperanzas e temores, hai que poñer rendas á fantasía.
Regla número 20: Debemos organizar o xeito de pensar nos nosos asuntos de forma fragmentaria; debemos poder abstraer, pensar, arranxar, gozar, sufrir cada cousa no seu momento e sen preocuparnos de todo o demais; ter caixóns que abrimos e pechamos para os nosos pensamentos.
Regla número 22: Vivir feliz só pode significar vivir o menos infeliz posible.
Regla número 25: Debemos ver o que posuímos como o estariamos mirando si alguén nolo quitase; sexa propiedade, saúde, amigos, amantes, esposa e fillos, a maioría das veces só sentimos o seu valor logo de habelos perdido.
Regla número 30: A actividade de emprender ou aprender algo é necesaria para a felicidade do ser humano.
Regla número 32: Polo menos nove décimas partes da nosa felicidade baséanse exclusivamente na saúde.
Regla número 33: Debemos chegar a dominar a impresión do intuitivo e actual, que nos resulta desproporcionadamente forte fronte ao puramente pensado e sabido, non pola súa materia e contido, senón porque o seu inmediatez altera o noso ánimo e tranquilidade.
Regla número 34: Cando analizamos a nosa vida e os nosos fallos nela podemos excedernos fácilmente en repróchelos contra nós mesmos.
Regla número 35: O que máis frecuentemente e case forzosamente descoidamos e deixamos de ter en conta nos nosos plans de vida son as transformacións que o tempo opera en nós mesmos.
Regla número 38: Para ben e para mal é moito menos importante o que lle sucede a un na vida que o xeito en que o experimentamos. Para a felicidade da nosa existencia, o estado e a condición da conciencia é absolutamente o principal.
Regla número 39: Debido ao poder segredo que preside os sucesos máis azarosos da nosa vida, deberiamos afacernos a considerar todo acontecemento como necesario, un fatalismo que resulta tranquilizador.
Regla número 40: En lugar de especular sobre as posibilidades favorables, inventando cen esperanzas ilusas, todas preñadas de decepción si son incumplidas, deberiamos centrarnos en todas as posibilidades adversas. Iso levaríanos a tomar precaucións.
Regla número 42: Unha das insensateces maiores e máis frecuentes é facer amplos preparativos para a vida, non importa de que tipo sexan. A vida vista desde o principio parece infinita, ou cando se mira atrás, desde o final do camiño, parece extremadamente breve.
Regla número 43: Aquel que foi ricamente dotado pola natureza non necesita obter do exterior máis nada que a liberdade do lecer para poder gozar da súa riqueza interior. Únicamente o interior, a conciencia e o seu estado son o eu e só nel áchase o noso benestar e malestar.
Regla número 44: A maior fortuna está na personalidade.
Regla número 45: Como Aristóteles define: a vida filosófica é a máis feliz.
Regla número 47: Entre o que un ten, os amigos ocupan un lugar principal. Mais esta posesión ten a particularidade de que o posuidor ten que ser na mesma medida propiedade do outro.
Regla número 49: Unha existencia feliz sería aquela que objetivamente, segundo unha reflexión fría e madura, fóra decididamente preferible ao non ser.
Regla número 50: Toda realidade, é dicir, todo presente colmado, consiste en dúas metades, o obxecto e o suxeito, nunha combinación tan necesaria e esencial como a do osíxeno e do hidrógeno no auga.
Formación documental na rede 